Δευτέρα, Δεκεμβρίου 29

...


Εφέτος άγρια μ’ έδειρεν η βαρυχειμωνιά
που μ’ έπιασε χωρίς φωτιά και μ’ ηύρε χωρίς νιάτα,
κι ώρα την ώρα πρόσμενα να σωριαστώ βαριά
στη χιονισμένη στράτα.

Κωστής Παλαμάς, "Ρόδου Μοσκοβόλημα", 1905

Τρίτη, Δεκεμβρίου 9

το σβήσιμο

Περσιβαλ Έβερετ
Το σβήσιμο
(erasure)
μεταφρ" Χίλντα Παπαδημητρίου
Πόλις, 2004

Από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Δεν με άφησε στιγμή να πληξω. Γλωσσα απλή, σκληρή, δυνατή. Δεν είναι ενα απλο μυθιστόρημα ειναι ενα βιβλίο μεσα σ' ένα άλλο.
Όταν το ξεκίνησα δεν ειχα ιδέα περι τίνος πρόκειται και αυτο το έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρον, ΄γι' αυτο το λόγο δεν θέλω να κανω περίληψη του βιβλίου, δεν εχει νοημα, αλλα δεν μπορω να μην σας παρεπέμψω σε δυο μπλογκ που διάβασαν και ενθουσιάστηκαν, σαν και εμένα, με το Σβήσιμο τον κριτικό τύπο , και το Λαπούτα .

Σε όσους αποφασίσουν να το διαβάσουν, καλή ανάγνωση.

Κυριακή, Δεκεμβρίου 7

ian brown

For each a road
For everyman a religion
Find everybody and rue
F*** everything and rumble
Forget everything and remember
For everything a reason
Forgive everybody and remember

For each a road
For everyman a religion
Face everybody and rue
F*** everything and rumble
Forget everything and remember
For everything a reason

F.E.A.R
F.E.A.R
F.E.A.R
F.E.A.R

Finding eternity arouses reactions
Freeing excellence affects reality
Fallen empires are ruling
Find earth and reap

Fantastic expectations
Amazing revelations
Final execution and resurrection
Free expression as revolution
Finding everything and realizing

You got the fear
You got the fear
You got the fear
You got the fear
You got the fear

F.E.A.R.
F.E.A.R.
F.E.A.R.
F.E.A.R.

(Fantastic expectations
Amazing revelations
Finding everyone and reuniting
For everything a reason)

F.E.A.R.
F.E.A.R.
F.E.A.R.
F.E.A.R.

You got the fear
You got the fear
You got the fear
You got the fear

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 3

μαργαρίτα καραπάνου

Σκοτάδι. Η θάλασσα μαύρη και πηχτή. Mαμά, είσαι γοργόνα. Eγώ είμαι ανεβασμένη στη μαύρη σου ουρά, τεράστια, και τρέχουμε, τρέχουμε. Δεν μιλάμε, μόνο ακούγονται τα κύματα. Eίναι η πρώτη φορά που σε έχω δικιά μου. Σφίγγω τα πόδια μου γύρω στην ουρά σου. H ουρά γίνεται ξαφνικά από ατσάλι, με πληγώνει. Γυρίζεις το κεφάλι και βλέπω τ' άσπρα φρύδια σου, τ' άσπρα μαλλιά σου, τα στενά σου χείλη. Mου κλείνεις το μάτι. Mέσα στα αίματα που έχω στα πόδια μου απ’ την ουρά σου, σ' το κλείνω κι εγώ. - Έτσι πρέπει να είναι, μου λες. Kαταλαβαίνω. Πηδάω μες στη θάλασσα. Tα κύματα με σκεπάζουν. Tώρα κολυμπάς με τεράστια ταχύτητα, εξαφανίζεσαι μέσα στα ατσάλινα κύματα, μέσα στο σκοτάδι. Bγαίνω στη στεριά. Eίμαι μόνη μου, μόνη μου... Πάω να σηκωθώ, αλλά δεν μπορώ. Έχω κι εγώ ατσάλινη ουρά γοργόνας. Bουτάω μέσα στα κύματα, κολυμπάω με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Θέλω να σε προφτάσω... Γύρω μου τα ψάρια με κοιτάνε με απορία, κλαίω καθώς κολυμπώ...

(απο το βιβλίο της "Μαμά, ωκεανίδα 2004)

Τρίτη, Δεκεμβρίου 2

ο χαμένος πίνακας του Καραβάτζο

Χαρ Τζόναθαν
(The Lost Painting: The Quest for a Caravaggio Masterpiece)
μεταφρ¨Αγγελίδου Μαρία
Μοντέρνοι Καιροί, 2008

από το οπισθόφυλλ﨨
Η κοπέλα από τη Ρώμη Η Φραντσέσκα Καπελέτι, μεταπτυχιακή φοιτήτρια της Ιστορίας της Τέχνης, κατεβαίνει την πέτρινη σκάλα που οδηγεί στο υπόγειο ενός επιβλητικού παλάτσο. Κάτω από το αχνό φως μιας γυμνής λάμπας αναζητά στοιχεία για δύο πίνακες που αποδίδονται στον Καραβάτζο. Εκεί, ανάμεσα σε δερματόδετους τόμους, φακέλους γεμάτους έγγραφα και σκονισμένα χαρτοκιβώτια, βρίσκει σημαντικές αναφορές για τη Σύλληψη του Χριστού, ένα επί αιώνες χαμένο έργο του καλλιτέχνη. Ο Εγγλέζος Ο σερ Ντένις Μάχον, αυθεντία σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει μελετήσει όλα τα γνωστά έργα του Καραβάτζο. Συλλέκτες και μουσεία πληρώνουν αδρά για τη γνώμη του όσον αφορά την αυθεντικότητα αμφιλεγόμενων έργων του μεγάλου ζωγράφου. Ενθουσιάζεται με τα ευρήματα της νεαρής Φραντσέσκα Καπελέτι και την ενθαρρύνει να λύσει το μυστήριο γύρω από το χαμένο αριστούργημα. Ο συντηρητής Ο Σέρτζο Μπενεντέτι δουλεύει στο εργαστήριο συντήρησης της Εθνικής Πινακοθήκης της Ιρλανδίας. Όταν τον καλούν να καθαρίσει και να συντηρήσει κάποιους πίνακες στο αβαείο του Αγίου Ιγνατίου, αντικρίζει εφτά ή οχτώ έργα διαφόρων μεγεθών. Το βλέμμα του τραβά αμέσως ο μεγαλύτερος. Η επιφάνειά του καλύπτεται από μια παχιά στρώση σκόνης και βρομιάς και έχει λόγους να πιστεύει ότι τον φιλοτέχνησε ο ίδιος ο Καραβάτζο. Αν τα τρία αυτά πρόσωπα ενώσουν τις ψηφίδες των στοιχείων που κρατούν στα χέρια τους, τότε ο χαμένος πίνακας του Καραβάτζο θα έρθει στο φως ανοίγοντας ένα παράθυρο στη μυστηριώδη ζωή του αιρετικού καλλιτέχνη. Τον τελευταίο λόγο, ωστόσο, τον έχει η μοίρα...


Ακόμα ένας χαμένος πίνακας που βρέθηκε!
Το διάβασα μέχρι τέλους από σεβασμό στο συγγραφέα που έκανε μεγάλη έρευνα πάνω στο θέμα.

ian curtis


isolation

In fear every day,m every evening,
He calls her aloud from above,
Carefully watched for a reason,
Painstaking devotion and love,
Surrendered to self preservation,
From others who care for themselves.
A blindness that touches perfection,
But hurts just like anything else.

Isolation, isolation, isolation.

Mother I tried please believe me,
I'm doing the best that I can.
I'm ashamed of the things I've been put through,
I'm ashamed of the person I am.

Isolation, isolation, isolation.

But if you could just see the beauty,
These things I could never describe,
These pleasures a wayward distraction,
This is my one lucky prize.

Isolation, isolation, isolation, isolation, isolation.

Ian Curtis, Joy Division, 1980

απάντηση

ανοίγοντας το "σβήσιμο" του Περσιβαλ Έβερετ, εκδόσεις Πόλις (ακολουθεί παρουσίαση), διέκρινα αμέσως στοιχεία που είδα και στο βιβλίο της Όουτς "Λευκό Κορίτσι, Μαύρο Κορίτσι). Η αναφορά και των δυο στο ότι θέλουν να πουν τα γεγονότα όπως είναι και να αποφύγουν τα ψέματα του παρελθόντος με έκανε να πιστεύω ότι εκείνη ('Οουτς) επηρεάστηκε από τον Έβερετ και έγραψε το δικό της. Καθώς όμως η ανάγνωση προχωρούσε διαπίστωσα ότι το ένα βιβλίο δεν έχει καμιά σχέση με το άλλο ως προς την "υπόθεση" αλλά έχει άλλα κοινά στοιχεία όπως ο ρατσισμός, οι Μαύροι της Αμερικής και κάποια μικρά αποσπάσματα που υπογράμμισα (θα τα αντιγράψω και εδώ όταν παρουσιάσω το βιβλίο). Και τα δυο τα διάβασα απνευστί, τολμώ να πω 'όμως, ότι το "σβήσιμο" είναι από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.