Fr. Nietzsche

«Σιχαίνομαι τις στενές ψυχές.
Μέσα τους δεν είναι τίποτα καλό,
και σχεδόν τίποτα κακό.»

να περιφέρεσαι στην τρέλα

Charles Bukowski
να περιφέρεσαι στην τρέλα
μεταφρ¨Σώτη Τριανταφύλλου
Ηλέκτρα, 2006

χάθηκα στις σελίδες του.. παραθέτω το πρώτο ποίημα:

Ωστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας

αν δεν βγει από μέσα σου με ορμή
σε πείσμα όλων,
μην το κάνεις.
αν δεν έρθει απρόσκλητο απ' την καρδιά κι απ' το μυαλό κι από το στόμα κι από τα σωθικά σου,
μην το κάνεις.
αν κάθεσαι μπρος στην οθόνη του υπολογιστή σουκαι την κοιτάζεις με τις ώρες
και γέρνεις σαν καμπούρης πάνω από τη γραφομηχανή σου,γυρεύοντας
με κόποτις λέξεις που δεν έρχονται,
μην το κάνεις.
αν το κάνεις για τα λεφτά ή για τη δόξα,
άσ' το καλύτερα.

αν το κάνεις γιατί νομίζεις πως θα ρίξεις γυναίκες
ή άντρες στο κρεβάτι σου,
μην το κάνεις.
αν κάθεσαι εκεί πέρα και γράφεις τα ίδια και τα ίδια,
μην το κάνεις.
αν ζορίζεσαι όταν σκέφτεσαι να το κάνεις,
τότε να μην το κάνεις.
αν προσπαθείς να γράψεις όπως κάποιος άλλος,
ξέχνα το. άσ' το καλύτερα.

αν μπορείς να περιμένεις να βγει από μέσα σου μου
γκρίζοντας, τότε περίμενε υπομονετικά.
Κι αν δεν βγει μ' έναν βαθύ βρυχηθμό,κάνε κάτι άλλο.
αν πρέπει πρώτα να το διαβάσεις στη γυναίκα, στην γκόμενα
στον γκόμενο, στους γονείς σου ή σε οποιονδήποτε άλλο,
δεν είσαι έτοιμος να γίνεις συγγραφέας.

μη γίνεις σαν όλους αυτούς τους γραφιάδες,
μη γίνεις σαν τόσους και τόσους που αυτοαποκαλούνται συγγραφείς,
μη γίνεις γελοίος, πληκτικός, φαντασμένος, μην αφήσεις την αυταρέσκεια να σε κατασπαράξει.
οι βιβλιοθήκες του κόσμου έχουν τρελαθεί στο χασμουρητόμε το σινάφι σου.
μην προστεθείς κι εσύ σ' αυτούς.
μην το κάνεις.

αν δεν πετάγεται απ' την ψυχή σου σαν πύραυλος,
άσ' το καλύτερα.

κάν' το μονάχα όταν νιώσεις πως αν δεν το κάνεις θα τρελαθείς,
θ' αυτοκτονήσεις ή θα σκοτώσεις.
αλλιώς, μην το κάνεις.
αν δεν νιώσεις πως ο ήλιος σου καίει μέσα σουτα σπλάχνα,μην το κάνεις.

όταν στ' αλήθεια έρθει η ώρα,κι αν έχεις το χάρισμα,
θα γίνειαπό μόνο του και θα συνεχίσει να γίνεται
ώσπου να σβήσει ή να σβήσει.
άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
δεν υπάρχει.
δεν υπήρξε ποτέ.

βρώμικος κόσμος

Charles Bukowski
βρωμικος κόσμος
μετφρ¨Γ. Μπλάνας, Ε. Καλλιφατίδη
Απόπειρα, 1988

Λος Άντζελες: τα σκοτεινά μπαρ, οι μοναχικές νύχτες, οι παράξενοι έρωτες της μεγαλούπολης.
Κάθονταν και ρουφούσαν τα ποτά τους.
Απ' έξω ακουγόταν ο θόρυβος των αυτοκινήτων που ανεβοκατέβαιναν τη λεωφόρο Χόλιγουντ.
Ο ήχος ήταν συνεχής σαν παλίρροια, σαν κύματα, σαν τον ωκεανό, κι ήταν στ' αλήθεια ωκεανός: εκεί έξω είχε καρχαρίες, μπαρακούντα, μέδουσες, χταπόδια, οστρακόδερμα, φάλαινες, μαλάκια, σφουγγάρια, δράκαινες και όλα τα παρόμοια.
Μέσα βρίσκονταν σ' ένα απομονωμένο ενυδρείο.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Ιστορίες καθημερινές και αλλες ίσως οχι και τόσο. σ'ενα κόσμο βρώμικο και σκοτεινό, στον αληθινο κοσμο του Μπουκόφσκι.

nick cave

do you love me?

Onward! And Onward! And Onward I go
Where no man before could be bothered to go
Till the soles of my shoes are shot full of holes
And it's all down
hill with a bullet
This ramblin' and rovin' has taken it's course
I'm grazing with the dinosaurs and the dear old horses
And the city streets crack and a great hole forces
Me down with my soapbox, my pulpit
The theatre ceiling is silver star spangled
And the coins in my pocket go jingle-jangle

Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?

There's a man in the theatre with girlish eyes
Who's holding my childhood to ransom
On the screen there's a death,there's a rustle of cloth
And a sickly voice calling me handsome
There's a man in the theatre with sly girlish eyes
On the screen there's an ape, a gorilla
There's a groan, there's a cough, there's a rustle of cloth
And a voice that stinks of death and vanilla
This is a secret, mauled and mangled
And the coins in my pocket go jingle-jangle

Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?

The walls in the ceiling are painted in blood
The lights go down, the red curtains come apart
The room is full of smoke and dialogue
I know by heart
And the coins in my pocket jingle-jangle
As the great screen crackled and popped
And the clock of my boyhood was wound down and stopped
And my handsome little body oddly propped
And my trousers ride down to my ankles
Yes, onward! And upward!
And I'm off to find love
Do you love me?
If you do, I'm thankful


Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?

This city is an ogre squatting by the river
It gives life but it takes it away, my youth
There comes a time when you just cannot deliver
This is a fact.
This is a stone cold truth.
Do you love me?
I love you, handsome.But do you love me?
Yes, I love you, you are handsome
Amongst the cogs and the wires, my youth
Vanilla breath and handsome apes with girlish eyes
Dreams that roam between truth and untruth
Memories that become monstrous lies
So onward! And Onward! And Onward I go!
Onward! And Upward!
And I'm off to find loveWith blue-black bracelets on my wrists and my ankles
And the coins in my pocket go jingle-jangle

Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?
Do you love me?

leonard cohen

Αυτό που με αιφνιδιασε

ένας γνωστός μου ειπε
πως ο μεγας σοφος
Νισαργκάττα Μαχαρατζά
του πρόσφερε τσιγάρο,
"Ευχαριστώ, κύριε, αλλά δεν καπνίζω".
"Δεν καπνίζεις?" είπε ο δάσκαλος,
"και τότε τι νόημα εχει η ζωη?"

Αν ήξερες

αν ήξερες πόσο σε αγαπάμε
θα κρυβόσουν
δεν θα τα έκανες όλα άνω-κάτω
με το πάθος
που σκότωσε τριακόσιες χιλιάδες ανθρώπους
στη Χιροσίμα
ή που μάζεψε τα βράχια στο φεγγάρι
για να τα κάνει σκόνη
αναζητώντας σε
αναζητώντας το χαμένο σου στήριγμα

Μια υπόσχεση

ποτέ δεν
θα επιστρέψω
το Άγιο Δισκοπότηρο
Στους
"Νομιμους του Δικαιούχους"


{Leonard choen, απο το βιβλίο, "το βιβλίο του Πόθου", "the book of Longing", μετφρ, Ιωαννα Αβραμίδου, Ιανός, 2008}