πέτρα, ψαλίδι, χαρτί

Γιώργος Μπότσος
ΠΕΤΡΑ, ΨΑΛΙΔΙ, ΧΑΡΤΙ
τα δικαιώματα του παιδιού σε κόμικς
Μεταίχμιο, 2006


"Η Πέτρα έχει την ηλικία της Γης. Έχει καεί πολλές φορές. Κάθε της χαραγματιά μιλάει για ποταμούς από δάκρυα, για θάλασσες από αίμα. Γύρω από την Πέτρα είναι τυλιγμένο το Χαρτί. Είναι γεμάτο ψέματα, λάθη και αδικίες. Το Ψαλίδι είναι το δίκιο μας για να κόψουμε το Χαρτί και να ελευθερώσουμε τη Γη."

Ο Λευτέρης θέλει να πετάξει μαζί με ένα σμήνος πουλιά που ονειρεύτηκε, αλλά δεν έχει φτερά, μόνο το ποδήλατο του. Έτσι ξεκινάει το ταξίδι του, ένα ταξίδι γεμάτο χρώματα και αναπάντεχες συναντήσεις με παιδιά απ όλο το κόσμο Μέσα απο το παιχνίδι τους μιλάνε για την Ελπίδα τους, τους φόβους τους και διεκδικούν τα δικαιώματα τους.

Ένα βιβλίο θησαυρός στα χέρια μας. Γεμάτο όνειρα και αλήθεια. Εμπνευσμένο από τη σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (όλο το άρθρο αναλυτικά βρίσκεται στο τέλος του βιβλίου) ο συγγραφέας μα ταξιδεύει και μας ευαισθητοποιεί μέσα από τις λέξεις και τη ζωγραφική των κόμικ.

τάσος λειβαδίτης

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις,
τα χείλια σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται
την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ΄τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.


Ερωτας..
Κι όταν πεθάνουμε να μας θάψετε κοντά-κοντά, γιά να μην τρέχουμε μέσα στη νύχτα να συναντηθούμε.

οι νύχτες μου είναι πιο όμορφες απ΄τις μέρες σας

Raphaele Billetdoux
οι νύχτες μου είναι πιο όμορφες απ΄τις μέρες σας
(Mes nuits sont plus belles que vos jours)
μετφρ¨'Εφη Κορομηλά
Νεφέλη, 1986

Το βιβλίο ήταν αυτό δώρο στη μητέρα μου πριν πολλά χρόνια. Το είχε σημειώσει σ' ένα κατάλογο για να το αγοράσει. Έτσι την πρόλαβα Στην βιβλιοθήκη μου δεν θυμάμαι πως βρέθηκε, αλλά το κοιτούσα και το προσπερνούσα ένω είχα προσπαθήσει να το ξεκινήσω.

Στο οπισθόφυλλο του γράφουν "οι νύχτες μου είναι πιο όμορφες απ΄τις μέρες σας" είναι το μυθιστόρημα μιας συνάντησης. Κάθε συνάντηση είναι ένας κίνδυνος..Η συγγραφέας συνδιάζει τη βία και τον αισθησιασμό σ' ένα στυλ πολύ προσωπικό γεμάτο χρώματα και εκλάμψεις.
Θα συμφωνήσω.

Στις παραλίες, αυτή τη φοβερή ώρα που ακόμα δεν πεινάς και που πρέπει να αποφασίσεις αν θα συνεχίσεις να ζείς, άντρες και γυναίκες μαζεύουν τις τσάντες, τα φτυαράκια, τις πετσέτες..

τι ήταν το καλοκαίρι για έναν καλλιτέχνη, για τον οποίο ο ήλιος είναι σημάδι θανάτου.

δεν υπάρχουν δυο τρόποι να πεις αντίο.

υπάρχει εξαπάτηση στην ιστορία..για να χαρίσετε στα παιδιά δεκαπέντε χρόνια ευτυχίας, τους ετοιμάζετε πενήντα χρόνια γεμάτα χτυπήματα και απογοητεύσεις..

Ψάχνοντας στι δίκτυο για φωτογραφία του εξωφύλλου, ανακάλυψα οτι έγινε και ταινία. Η αλήθεια είναι οτι διαβάζοντας το, σκεφτόμουν οτι θα μπορούσε να γίνει..

βίλα αμαλία

Pascal Quignard
Βίλα Αμαλία
(Villa Amalia)
μετφρ¨ Βάνα Χατζάκη
Άγρα, 2008

Η Βίλα Αμαλία είναι ένα μυθιστόρημα για μια γυναίκα που απογοητευμένη σχεδιάζει την "εξαφάνιση" της, δεν είναι όμως τόσο απλοϊκό όσο ακούγεται. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω γι' αυτο για μια ακόμα φορά θα αφήσω να μιλήσει από μόνο του, παραθέτοντας κομμάτια μέσα από το βιβλίο:

Η εστία (ο τόπος όπου τα σφάλματα μας συγχωρούνται, όπου οι αδυναμίες μας γίνονται αποδεκτές)...

Κοιτάζοντας τον εαυτό της..αναλογίστηκε πώς εγκαταλείποντας τα πάντα ήταν πιθανόν να στερηθεί και τον εαυτό της.

Ήταν η παλιά απόγνωση της μοναξιάς, το πιο αρχέγονο από όλα τα συναισθήματα.
Ο φόβος στην πιο καθαρή του μορφή.

Τα πόδια για το σώμα, οι αναμνήσεις για την καρδιά.

Αγαπώ, όπως αγαπάει κανείς τα παιδιά σημαίνει σώζω απ΄το θάνατο.

τελειώνοντας τη βίλα Αμαλία, το μυαλό μου πήγε στο προηγούμενο βιβλίο του ίδιου, την "Ταράτσα στη Ρώμη", το διάβαζα πηγαίνοντας στα Χανιά τον Μάρτιο του 2003, οι σημειώσεις - υπογραμμίσεις έγιναν 2 Απριλίου 2008:

Οι απελπισμένοι άνθρωποι ζούνε στο χείλος.
Όλοι οι ερωτευμένοι άνθρωποι ζούνε στο χείλος.
όλοι όσοι διαβάζουν βιβλία ζούνε στο χείλος.
Οι απελπισμένοι άνθρωποι ζούνε σκαλωμένοι σκαλωμένοι στο χώρο, όπως οι φιγούρες στις τοιχογραφίες, χωρίς να ανασαίνουν, χωρίς να μιλάνε, χωρίς να ακούν κανέναν.

Όλοι μας ακολουθούμε το κομμάτι της νύχτας όπου χανόμαστε.

Φτιάχνω εικόνες που βγαίνουν από το σκοτάδι.

Το να βρεις λόγο ισοπεδώνει την αγάπη.
Το να προσδίδεις λογική σ' αυτό που αγαπάς, σημαίνει ότι λες ψέματα.
Γιατί κανένας άνθρωπος δεν νιώθει άλλη χαρά απ΄αυτή που του προσφέρει η αίσθηση ότι είναι ζωντανός,
και μια είναι η ζωή.

Όταν χάνεται η μέρα μέσα στη χρυσή ακτινοβολία του ύστατου ήλιου, μέσα στη ευτυχία του να είσαι ελεύθερος και σ' εκείνη του να είσαι ζωντανός, ανάμεσα στο κρασί και στο όνειρο.

όσο πιο πολύ γερνάω, τόσο περισσότερο νιώθω καλά παντού.

Έρχεται κάποτε καιρός που δεν συναντάς πια τη ζωή, αλλά το χρόνο. Σταματάς να βλέπεις τη ζωή να ζεί.Βλέπεις το χρόνο που καταβροχθίζει τη ζωή, ωμή. Τότε η καρδιά μου σφίγγεται

Αυτό που είχα να κάνω στη ζωή μου το έκανα. Είδα δυο-τρια πράγματα για πρώτη φορά.

Πέθανε ώριμος για τα ουράνια, όχι για το θάνατο.