Τετάρτη, Ιουλίου 17

Ο τοίχος

Ο ΤΟΙΧΟΣ

Έπαιρνα τα πάντα στα σοβαρά, λες και ήμουν αθάνατος

Κι όμως, αυτοί οι δύο βαθμοφόροι με τα μαστίγια και τις μπότες τους ήταν άνθρωποι οι οποίοι θα πέθαιναν. Λίγο αργότερα από μένα, αλλά όχι πολύ πιο αργά. Και η ασχολία τους ήταν να αναζητούν ονόματα στις χαρτούρες τους, να κυνηγούν άλλους ανθρωπους για να τους φυλακίσουν ή για να τους σκοτώσουν. είχαν άποψη για το μέλλον της Ισπανίας και για άλλα ζητήματα. Οι μικρές δραστηριότητες τους μου φαίνονταν απεχθείς και γελοίες: 
δεν κατάφερνα πια να μπω στη θέση τους, μου φαίνονταν τρελοί.



ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

Η κυρία Νταρμπεντά εκνευριζόταν με το σύζυγο της: έπρεπε να του εξηγεί λεπτομερώς τα πάντα, με το νι και με το σίγμα. Εκείνη ονειρευόταν να συναναστρέφεται με ανθρώπους οξυδερκείς και ευαίσθητους, που θα την καταλάβαιναν ακόμη και από τα μισόλογα. 


ΗΡΟΣΤΡΑΤΟΣ

- Τον ξέρω τον τύπο σας είπε. Ονομάζεται Ηρόστρατος. Ήθελε να γίνει διάσημος και το καλύτερο που βρήκε να κάνει ήταν να κάψει το ναό της Εφέσου, ένα απο τα επτά θαύματα του κόσμου. 


ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑ

Η Λουλού είναι γοητευτικό άτομο, όμως είναι εκπληκτικό το πόσο επιπόλαιη μπορεί να γίνει. 

Οι Φακές είναι στη φωτιά. Σερβιρίσου και κλείσε το γκάζι. Υπάρχει ζαμπόν στο ψυγείο. Εγώ βαρέθηκα και φεύγω. Αντίο.


Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΗΓΟΥ

μια μυρωδιά από χαρτί Αρμενίας απλώθηκε στο δωμάτιο


                                                                                                                         
                                                                               Jean Paul Sartre, Le mur, Ο τοίχος, 1939




Πέμπτη, Ιανουαρίου 17

το βιβλίο του Τσαγιού

όσοι δεν μπορούν να νιώσουν το ασήμαντο των σημαντικών πραγμάτων μέσα τους έχουν την τάση να παραβλέπουν το σημαντικό των ασήμαντων πραγμάτων μέσα τους.

το τσάι δεν έχει τη προπέτεια του κρασιού, την αμηχανία  του καφέ, ούτε την ανόητη αθωότητα του κακάο.

...είναι η τέχνη να αποκρύπτεις την ομορφιά ώστε να την ανακαλύπτεις ύστερα, η τέχνη να υπονοείς ό,τι δεν τολμάς ν' αποκαλύψεις.

γινόμαστε μοχθηροί, επειδή δεν είμαστε εσωτερικά ελεύθεροι. Δεν συγχωρούμε ποτέ τους άλλους, επειδή ξέρουμε πως εμείς οι ίδιοι είμαστε εν αδίκω. Παριστάνουμε τους ευγενείς, επειδή φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια στους άλλους. καταφεύγουμε στην υπερηφάνεια, επειδή φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια στον εαυτό μας. Πως μπορεί να πάρει κανείς τον κόσμο στα σοβαρά όταν ο ίδιος ο κόσμος είναι τόσο γελοίος.

είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε ολόκληρο το έργο προκειμένου να παίξουμε τους επί μέρους ρόλους μας σωστά. Η αντίληψη του συνόλου δεν πρέπει να χάνεται ποτέ μέσα σ' εκείνην του ατόμου.

Για να κατανοήσετε ένα αριστούργημα, πρέπει να υποκλιθείτε μπροστά του και να περιμένετε με κομμένη την ανάσα και την ελάχιστη έκφραση του.

Στην τέχνη, η ματαιοδοξία είναι εξίσου ολέθρια για την επικοινωνία των ψυχών, είτε προέρχεται από τη μεριά του καλλιτέχνη, είτε από την πλευρά του κοινού.

η τέχνη έχει αξία μόνο στο βαθμό που μας μιλά. Θα ήταν οικουμενική γλώσσα, αν εμείς οι ίδιοι ήμασταν οικουμενικοί στις συμπάθειες μας.

Είναι λυπηρό το γεγονός οτι ο έκδηλος ενθουσιασμός μας για την τέχνη, δεν στηρίζεται, ώς επί το πλείστον, στο αληθινό συναίσθημα, οι άνθρωποι  θορυβούν για ό,τι είναι γενικώς αποδεκτό, για ό,τι θεωρείται καλό απο το ερυ κοινό, αγνοώντας το προσωπικό τους αισθητήριο. το όνομα του καλλιτέχνη είναι γι' αυτούς πιο συμαντικό από την ποιότητα του έργου. "οι άνθρωποι κρίνουν έναν πίνακα με το αυτί τους."


ΟΚΑΚΟΥΡΑ ΚΑΚΟΥΖΟ, 1906

Κυριακή, Οκτωβρίου 14

το παιχνίδι με τις χάντρες (ο μάγιστρος των αγώνων)

φυσικά όλοι έχουν ακούσει τους θρύλους εκείνους απ' όλους τους πολιτισμούς την εποχή της διαμόρφωσης τους, που αποδίδουν στη μουσική δυνάμεις οποιασδήποτε σκέτης τέχνης: την ικανότητα να ελέγχει ανθρώπους και έθνη. Οι περιγραφές αυτές καθιστούν τη μουσική ένα μυστικό ηγεμόνα.

Ανοιξη και Φθινόπωρο, Lu Bu:

Οι ρίζες της μουσικής ανάγονται βαθιά στο περελθόν. Η μουσική εκπηδά από το Μέτρο και ριζώνει στο μέγα Ον. το μέγα Ον γεννά τους δύο πόλους. Οι δύο πόλοι γεννούν τη δύναμη του Σκότους και του Φωτός.
Η τέλεια μουσική έχει την αιτία της. Αναδύεται απ΄την ισορροπία. Η ισορροπία αναδύεται απ' τη δικαιοσύνη και η δικαιοσύνη αναδύεται από το νόημα του σύμπαντος.
Η μουσική θεμελιώνεται πάνω στην αρμονία ανάμεσα στον ουρανό και στη γή, πάνω στην εναρμόνιση σκότους και φωτός.

μόνο οι αδύναμοι ξαποστέλνονται σε δρόμους χωρίς κινδύνους. Μα μην ξεχνάς ποτέ τι σου έχω πει πολλές φορές: η αποστολή μας είναι ν' αναγνωρίζουμε τα αντίθετα γι' αυτό που είναι: πρώτα απ΄όλα ώς αντίθετα, αλλά μετά ως αντίθετους πόλους μιας ενότητας.

ο Θεός βρίσκεται εντός σου, κι όχι σε ιδέες και βιβλία. Η αλήθεια είναι κάτι που βιώνεται, δεν διδάσκεται.

όταν σκοντάφτουμε σε δυσκολίες και ξεστρατίζουμε απ΄το δρόμο μας κι έχουμε μεγάλη ανάγκη επανόρθωσης, ακριβώς τότε νιώθουμε τη μεγαλύτερη απροθυμία να επιστρέψουμε στο φυσιολογικό δρόμο και ν' αναζητήσουμε μια φυσιολογική μορφή επανόρθωσης.

..υπήρχε εκεί γύρω κάποιος εκκεντρικός που τον γνώριζα μόνο εξ΄ όψεως κι από διαδόσεις, ένας δάσκαλος της σανσκριτικής που ήταν γνωστός "ο Γιόγκι".

όσα περισσότερα απαιτούμε απο τον εαυτό μας ή όσα περισσότερα απαιτεί απο εμάς το καθήκον μας σε μια δεδομένη στιγμή, τόσο περισσότερο εξαρτόμαστε απ" το διαλογισμό, που είναι η ζωοδότρα πηγή της ζωντάνιας, η πάντοτε αναζωογονητική ομόνοια πνευματος και ψυχής.

κάθε επιστήμη είναι, μεταξύ άλλων, μια μέθοδος ταξινόμησης, απλούστευσης, ένας τρόπος για το μυαλό να χωνέψει το αχώνευτο.

πρώτα, όμως, και κατα κύριο λόγο, πρέπει να σέβεται τη μη-κατανοήσημη αλήθεια κα μοναδικότητα των γεγονότων. Η μελέτη της ιστορίας, φίλε μου, δεν είναι αστείο μήτε ανευθυνο παιχνίδι.

Για να μελετήσεις την ιστορία, σημαίνει να υποταχθείς στο χάος, διατηρώντας ωστόσο την πίστη σου στην τάξη και στο νόημα.

Αγαπώ μάλλον και είμαι αθεράπευτα περίεργος με φαινόμενα τέτοια όπως είναι η συναγωγή μας, επειδή αποτελεί έναν απο εκείνους τους αιωνόβιους οργανισμούς, που σκοπος τους είναι να εκπαιδεύουν και να αναμορφώνουν τις ψυχές και τα πνεύματα των ανθρώπων, να τους κάνουν ευγενείς, όχι δια της ευγονίας, μήτε του αίματος, αλλά δια του πνευματος  - μια τάξη ευγενών, ικανών τόσο στο να υπηρετούν όσο και στο να άρχουν.

Για την ευσεβή ψυχή, ακόμη κι αν γίνει κατακλυσμός, η πομπή διατηρεί το μυσταγωγικό της χαρακτήρα, και μια αποτυχημένη τελετουργία δεν την αποθαρρύνει.

Στη πορεία αυτού του αγώνα έκανε δύο ανακαλύψεις. Η πρώτη ήταν η απόλαυση που προσφέρει το γεγονός οτι μεταφυτευεις τα επιτεύγματα του μυαλού μέσα σε άλλα μυαλά και τα βλέπεις να μετασχηματίζονται σε εντελώς νέες μορφές και εκπορευσεις- μ΄ άλλα λόγια, η χαρά της διδασκαλίας. Η δεύτερη ήταν η σύγκρουση με την προσωπικότητα των σπουδαστών, η πρακτική της επιβολής του κύρους και της καθηγεσίας πάνω τους - μ΄άλλα λόγια, η χαρά της εκπαίδευσης.

είχε φτάσει στο σημείο οπου οι μεγάλοι άνδρες οφείλουν να εγκαταλείψουν το δρόμο της παράδοσης και της υπάκουης υποταγής και μ' εμπιστοσύνη σε κάποιες ανώτερες, απροσδιόριστες δυνάμεις, επινοούν νέες, παρθένες πορείες χωρίς ίχνη, όπου η πείρα ως οδηγός είναι άχρηστη.

Το ανθρώπινο πνεύμα είναι αγαθοποιό και ευγενές μόνο όταν υπακούει στην αλήθεια. Μόλις προδώσει την αλήθεια, μόλις παύσει να σέβεται την αλήθεια, μόλις την ξεπουλήσει, τότε γίνεται εντόνως δαιμονικό, γίνεται τρισχειρότερο απ΄την κτηνωδία των ενστίκτων, η οποία διατηρεί πάντοτε κατιτί απ' την αθωότητα της φύσης.

Σε κάθε αρχή υπάρχει μια μαγική πηγή...

Σε κάθε αρχή ενυπάρχει μια δύναμη μαγική
για να μας φυλά και να μας βοηθά να ζούμε

Οι ευθείες γραμμές ανήκουν προφανώς μονάχα στη γεωμετρία, όχι στη φύση και στη ζωή.

οι αρετές υπήρχαν και διατηρούσαν την αξία τους και την ισχύ τους, που την αποτελούσε η κατάφαση και όχι η άρνηση, η αποδοχή και όχι η υπεκφυγή.


 Έρμαν Έσσε, 1943

Σάββατο, Οκτωβρίου 13

ernesto sabato

μια πολύπλοκη ύπαρξη

ο κόσμος νοσεί σοβαρά από έλληψη πίστης και ταυτόχρονα από θηριώδεις δογματισμούς.

ο ρομαντισμός ήταν μια αντίδραση της καρδιάς ενάντια στη στυγνή λογική που είχε κυριαρχήσει στο συγχρονο πολιτισμό.

...να υπηρετεί την αλήθεια και την ελευθερία. Δεν μπορεί να ανεχθεί το ψεύδος και την υποτέλεια αφού, όπου και αν βασιλεύουν, πολλαπαλασιάζουν τη μοναξιά. Όποιες και αν είναι οι προσωπικές μας αδυναμίες, το μεγαλείο του λειτούργηματος μασ θα βασίζεται πάντοτε σε δύο ηθικές επιταγές που είναι δύσκολο να εκπληρωθούν: στην άρνηση του να πείς ψέματα σχετικά με ό,τι γνωρίζεις και στην αντίσταση ενάντια στην καταπίεση.
                                                                     
                                                                            ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ
                                                                                                                    
η τέχνη δεν είναι ένα απλό αντίγραφο της πραγματικότητας που μας περιβάλλει αλλα μια δημιουργική πράξη, πιο κοντά στο όνειρο παρά στον καθρεύτη.


Σάββατο, Μαΐου 5

Έγκλημα και τιμωρία


Και όμως, η ζωή υπάρχει! Κι εγώ ζωντανός δεν είμαι αυτή εδώ τη στιγμή?

Η ζωή μου δεν τέλειωσε μαζί με τη γριά!

Ορίστε, της χαρίζω τη Βασιλεία των Ουρανών

- και τωρα άσε με ήσυχο κυρά μου!


Φ. Ντοστογιέφσκι

Πέμπτη, Απριλίου 26

όλα τα ναι του κόσμου

αυτό ήθελε η γιαγιά μου.

Το αναπάντεχο φως που κρύβεται μες στη σκοτεινιά. να φέρομαι με ευγένεια στις μανίες μου.

 Η σκέψη είναι μαγική. 'ο, τι δεν συλλογίζεσαι είναι σαν να μην υπάρχει.

 Όχι δεν υπερβάλλω. ΄Ακουσέ με. 'Εχω ανάγκη να με πιστέψεις.

Κι ας μην τα καταφέρνω, κι ας δυσκολεύομαι μες τι λέξεις που όλο με προδίδουν, αφού από τα χείλη μου βγαίνει πάντα κάτι λιγότερο από αυτό που έχω μες στο μυαλό μου.

..θα έλθει η ώρα, κοριτσάκι, που θα βρεθούν τα χρώματα που κρύβει μέσα του το μαύρο.

Κυριακή, Φεβρουαρίου 5

tomas szasz:αιρετικά

αναλογικά, όσο περισσότερο αισθάνεται κανείς ότι η ζωή του έχει κάποιο νόημα, τόσο περισσότερο τείνει προς την υπομονή.

οι νέοι άνθρωποι φοβούνται να πεθάνουν. Οι γηραιότεροι συνειδητοποιούν, συχνά πια είναι πολύ αργά, ότι τόσο καιρό φοβούνταν να ζήσουν. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί απ' αυτούς δεν θέλουν ούτε να ζήσουν ούτε να πεθάνουν.

το κακό με το ότι πατάμε γερά και με τα δύο πόδια στο έδαφος, είναι οτι βρισκόμαστε σε ανυπόφορα στενλη σχέση με τον κόσμο.

η Χρυσή Τομή, ανάμεσα στο γελοίο και στο μεγαλειώδες, είναι συχνά το παράλογο.

δεν υπάρχουν αδιαφολονίκητα μεγαλοφυεις άνθρωποι, υπάρχουν μόνο αδιαφιλονίκητα ανόητοι.

το να συγχωρείς τα πάντα είναι το να απαιτείς τα πάντα.