τίτος πατρίκιος

Η Ακρογιαλιά

Δεν είχα για πάντα βυθιστεί
στα καταμαυρα νερά
βγήκα δύσκολα πάλι στον αφρό
είδα τον ουρανό να φέγγει
και πια δεν νοιαζόμον
για το ανεκπλήρωτο παρελθόν
δεν προσπαθούσα ξανά να κρατηθώ
απο ένα σχεδιασμένο μέλλον
κολύμπησα ως την πολυθόρυβη
γεμάτη κόσμο ακρογιαλιά
και ξάπλωσα στη μαλακή
χιλιοπατημένη άμμο.


Αναβολές

Αναβάλλουμε συνεχώς εκεινη τη στιγμή
που δεν θα ξανασυναντηθούμε πουθενά
στο μεταξυ πολλές φορές γελάμε
μ’ ένα σωρό απ’ αυτά που ζήσαμε
κάποτε κλαίμε μόμοι μας κρυφά