Πέμπτη, Απριλίου 24

william carlos williams

Το ανθισμένο Locust

Μέσα
στο
πράσινο

άκαρπο
γερασμένο
λαμπερό

σπασμένο
κλαδί
έλα

λευκέ
γλυκέ
Μάη

πάλι

{William Carlos Williams, 1883-1963 μετάφραση: Τάσος Κόρφης}

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα και Χρόνια Πολλά! Ήθελα να καταθέσω πως τα μελένια λεμόνια δεν μου άρεσαν (σε αντίθεση με τον Γουίλιαμς και τον Μπλέικ..). Πολύ κακό για το τίποτα. Βαρετό, βαρετό, βαρετό. Καλύτερα να βλέπω το μετέωρο βήμα του πελαργού σε σλόου μόσιον. Πάντως θα' χε χαβαλέ να το δίναμε σε κανα παπά και μετά να βγάζαμε στο youtube τις αντιδράσεις! Ποιός είδε την ιερά Σύνοδο και δεν την φοβήθηκε!
Φιλιά..τι άλλο;

κοπρόγατα είπε...

Χρονια Πολλά stavle!!! Τα μελενια λεμονια εχεις δικιο ειναι καπως..το ανέφερα κι' ολας στο ποστ "διαφωνω σε πολλα σημεια"
έχει όμως ωραιο εξωφυλλο με κιτριπρασινο χρωμα (!!!!)
Εχω κολλησει με τον Κιτρινο Φακελο του Καραγατση, αν δεν το εχεται διαβασει να το κανεται! θα επανελθω με ποστ.
Καληνυχτα!