το βιβλίο του Τσαγιού

όσοι δεν μπορούν να νιώσουν το ασήμαντο των σημαντικών πραγμάτων μέσα τους έχουν την τάση να παραβλέπουν το σημαντικό των ασήμαντων πραγμάτων μέσα τους.

το τσάι δεν έχει τη προπέτεια του κρασιού, την αμηχανία  του καφέ, ούτε την ανόητη αθωότητα του κακάο.

...είναι η τέχνη να αποκρύπτεις την ομορφιά ώστε να την ανακαλύπτεις ύστερα, η τέχνη να υπονοείς ό,τι δεν τολμάς ν' αποκαλύψεις.

γινόμαστε μοχθηροί, επειδή δεν είμαστε εσωτερικά ελεύθεροι. Δεν συγχωρούμε ποτέ τους άλλους, επειδή ξέρουμε πως εμείς οι ίδιοι είμαστε εν αδίκω. Παριστάνουμε τους ευγενείς, επειδή φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια στους άλλους. καταφεύγουμε στην υπερηφάνεια, επειδή φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια στον εαυτό μας. Πως μπορεί να πάρει κανείς τον κόσμο στα σοβαρά όταν ο ίδιος ο κόσμος είναι τόσο γελοίος.

είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε ολόκληρο το έργο προκειμένου να παίξουμε τους επί μέρους ρόλους μας σωστά. Η αντίληψη του συνόλου δεν πρέπει να χάνεται ποτέ μέσα σ' εκείνην του ατόμου.

Για να κατανοήσετε ένα αριστούργημα, πρέπει να υποκλιθείτε μπροστά του και να περιμένετε με κομμένη την ανάσα και την ελάχιστη έκφραση του.

Στην τέχνη, η ματαιοδοξία είναι εξίσου ολέθρια για την επικοινωνία των ψυχών, είτε προέρχεται από τη μεριά του καλλιτέχνη, είτε από την πλευρά του κοινού.

η τέχνη έχει αξία μόνο στο βαθμό που μας μιλά. Θα ήταν οικουμενική γλώσσα, αν εμείς οι ίδιοι ήμασταν οικουμενικοί στις συμπάθειες μας.

Είναι λυπηρό το γεγονός οτι ο έκδηλος ενθουσιασμός μας για την τέχνη, δεν στηρίζεται, ώς επί το πλείστον, στο αληθινό συναίσθημα, οι άνθρωποι  θορυβούν για ό,τι είναι γενικώς αποδεκτό, για ό,τι θεωρείται καλό απο το ερυ κοινό, αγνοώντας το προσωπικό τους αισθητήριο. το όνομα του καλλιτέχνη είναι γι' αυτούς πιο συμαντικό από την ποιότητα του έργου. "οι άνθρωποι κρίνουν έναν πίνακα με το αυτί τους."


ΟΚΑΚΟΥΡΑ ΚΑΚΟΥΖΟ, 1906